Ah hanımefendiciğim. Ne yapmak gerekir inanın ben de bilmiyorum. Hayatın garip merdivenlerinin bu basamaklarını tırmanmak yoruyor. Başka bir basamağa ulaşabileceğimden bile şüphe duyuyorum. Evet, sorduğunuz sorunun cevabı bu mektubumda yok fakat bu cefadan umarım bir de vefa. Neden ve nasıl? Bilmiyorum. Sadece karanlığın da getirdiği hüzünle göz kapaklarım kapanıyor ve uzun zamandır uğramadığım düşler alemine bir yolculuk etme ümidiyle yanıp tutuşuyorum. Hayattan kaçıp düşlere sığınmak insanlığa sığar mı? İşte ondan emin değilim. Düşünüyorum da neden eminim ki? Belki yağmur yağacağı için bot giymekten... Yazdım, yazdım. Biliniz ki bu mektubumun bir gayesi yoktur. Ne yazdığımı bile hatırlamıyorum. Sadece gecenizi kutlar ve yeniden açılacaklarından hiçbir zaman emin olamadığım göz kapaklarımı kapatmak üzere birkaç saatliğine izninizi istiyorum.
Bu mektubu, savaşlardan emekli olmuş bir genç, hayatındaki başka bir savaşta, hücumdan vazgeçmek üzereyken yazdı.
 |
| Resim Paul Sprengers tarafından Pixabay'a yüklendi |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum teşvik edicidir. Eleştireldir.